ساختار گوش انسان

ارتعاش مربوط به صدا به وسیله لاله گوش و مجرای شنوایی به پردع صماخ می رسد و پرده مذکور را با همان بسامد مرتعش می کند.
ارتعاشات پرده صماخ بوسیله سه استخوان چکشی، سندانی و رکابی تقویت میشود و دریچه بیضی که کوچکتر از پرده صماخ است و سپس به مایع پری لنف حلزون گوش داخلی منتقل میشود.
این مایع سبب حرکت بخشی از غشای پایه میشود، که با فرو رفتن دریچه بیضی به سوی گوش داخلی دریچه گرد و به طرف گوش میانی برآمده میشود.
 دو انقباض عضله کوچک صماخی و رکابی گوش میانی وجود دارد.
طی انقباض اول کشیده شدن استخوان چکشی به داخل سبب کاهش ارتعاش پرده صماخ میشود.
در انقباض بعدی استخوان رکابی به سمت خارج حرکت می دهد که انقباض این عضلات به صورت انعکاسی در هنگام شنیدن صداهای شدید و با فرکانس بالا صورت می گیرد و گوش داخلی را از گزند این گونه صداها حفظ می کند.

نکات مربوط به ساختار گوش :
پیام عصبی در گوش برای اولین بار در گیرنده های مژک دار موجود در حلزون ایجاد میشود.
حرکت سر ،مایع مجاری نیم دایره در گوش داخلی را به حرکت در می آورد، طی این حرکت گیرنده های مکانیکی تحریک و سپس پیام عصبی تولید میشود.
سلول های مژک دار ، گیرنده های مکانیکی هستند در حلزون ایجاد پیام عصبی شنوایی و در مجاری نیم دایره ایجاد پیام عصبی تعادل می کنند.